Już w IV wieku p.n.e. szkło było znane w Egipcie. Najstarszy opis sposobu jego wykonywania znaleziono w bibliotece asyryjskiego króla Assurbanipala (668-626 p.n.e.).Rzymianie wykorzystywali szkło jako okna. Dokładny opis sposobu wydmuchiwania szkła i budowy pieców do jego topienia podał mnich Teofil, żyjący na przełomie XI i XII w. Przez całe średniowiecze produkcja szkła była znana i popularna.
Sztuka wydmuchiwania szkła od średniowiecza nie uległa zmianie. Jakakolwiek zmiana prawdopodobnie pozbawiłaby "duszy" tę starą dziedzinę rzemiosła artystycznego. W czasie minionych stuleci poprawiła się jakość szkła, zwiększyła jego różnorodność i formy w porównaniu ze szkłem antycznym. Nowoczesna technologia nie potrafiła jednak do dziś uzyskać charakterystycznych dla niego właściwości.
Osoby zajmujące się wydmuchiwaniem szkła zarówno w przeszłości, jak i współcześnie, są doskonałymi fachowcami. Potrzeba przecież niebywałej zręczności i siły, aby z gorącego pieca, w którym materiały do produkcji szkła przez długie godziny podgrzewa się do temperatury 1400 stopni, wydobyć szklistą masę o konsystencji przypominającej miód.
Szklarz w hucie musi dokładnie odmierzyć ilość szklistej masy, którą nabiera na długą fajkę. Poprzez skręcanie i wydmuchiwanie, chłodzenie i ponowne podgrzewanie doprowadza tę masę do pożądanej wielkości, formy i struktury. Decydujące są przy tym milimetry i sekundy ; wydmuchiwacz szkła potrzebuje zatem nie tylko siły, ale też pewnej równowagi wewnętrznej oraz skupienia. Każdy, kto choć raz miał okazję odwiedzić hutę szkła, z pewnością pozostaje pod wielkim wrażeniem pracy mistrzów i zaskakująco czystej atmosfery. Potwierdza to tezę o oczyszczającej sile ognia. Formowanie szkła to właściwie proces alchemiczny.
Szklarze z Saint- Just hołdują 800-letniej tradycji wytwarzając szkła na wzór szkła antycznego. Dzięki umiłowaniu rzemiosła i wielkim umiejętnościom produkują oni w słynnej Verrerie de Saint- Just, w samym sercu Francji, jedyne w swoim rodzaju kolorowe szkło, wykorzystywane do restaurowania witraży w katedrach w Chartres i Reims, w starych zamkach i innych pomnikach architektury. Powstają też nowe, wspaniałe dzieła sztuki, jak chociażby witraże Chagalla, kompozycje ze szkła w budynku Organizacji Narodów Zjednoczonych w Nowym Jorku czy w bazylice Yammousuko w Japonii. Szczególny blask szkła z Saint- Just i charakterystyczne tylko dla niego światło są podziwiane na całym świecie.
Krystaliczne formy materiałów do produkcji szkła- piasek kwarcowy, soda i kreda - wytwarzają w szkle antycznym wysoki współczynnik porządku, w którym światło załamuje się optymalnie. Poprzez dodanie tlenków żelaza, miedzi chromu, siarki i innych substancji szklista masa uzyskuje uzyskuje różnorodne odcienie kolorystyczne. Powstające w wyniku ręcznego wydmuchiwania masy szklanej , typowe pęcherzyki są istotnym czynnikiem odróżniającym ten rodzaj szkła od szkła wytwarzanego mechanicznie, na skalę przemysłową. W porównaniu z nim szkło antyczne posiada charakterystyczną tylko dla niego wysoką jakość, o wiele bardziej intensywną siłę światła i większą przejrzystość.
Wytwarzane w Verrerie de Saint- Just, zgodnie z zasadami starego rzemiosła, kolorowe szkła są dodatkowo wzbogacone o informacje bioenergetyczne. Dokładnie dostrojone do ludzkiego systemu energii, precyzyjne rezonansowe impulsy sprawiają, że sześć szkieł w kolorach czerwonym,pomarańczowym, żółtym, zielonym, niebieskim i fioletowym staje się elementami skutecznej terapii. Ponieważ potrafią doskonale komunikować się z organizmem, przeto ich ogromny potencjał regeneracyjny może zostać uwolniony i wykorzystany bez najmniejszego ryzyka. Warto też zwrócić uwagę na działanie szkieł, wzbogaconych o informację bioenergetyczną, na ogólne pozytywne nastawienie człowieka do życia!
Biofizykalny system przekaźnikowy, służący do przekazywania informacji bioenergetycznej tlenkom wtopionym w szkło antyczne, został wypracowany przez Instytut Informacji Bioenergetycznej specjalnie dla Bioptron.
Brak komentarzy:
Prześlij komentarz